De ontwikkeling van de sociale zekerheid in de afgelopen eeuw vertoont het beeld van een grote golf: een snelle opgaande beweging na de Tweede Wereldoorlog, gevolgd door een halvering van de uitgaven sinds 1984. De neergaande beweging in de afgelopen dertig jaar was het gevolg van de financiële onhoudbaarheid van het stelsel, de verstorende werking op de arbeidsmarkt, de ongewenste morele gevolgen van te genereuze sociale zekerheid en veranderingen in preferenties van de burgers. Als gevolg van de ingrijpende hervormingen die zijn doorgevoerd, hebben deze argumenten voor de toekomst aanzienlijk aan kracht ingeboet. Toch is het aannemelijk dat het sociale stelsel nog verder zal worden geprivatiseerd, doordat de burgers hun vertrouwen in de overheid als verzekeraar hebben verloren en liever hun eigen buffers opbouwen. Er is echter ook een alternatief toekomstscenario denkbaar waarin de overheid weer een grotere rol bij de inkomensbescherming van burgers gaat spelen.