Onlar, 'asker dogulan' bir ulkede asker olmayi reddedenler. Isimleri sivil olarak askeri mahkemelerde yargilandiklarinda, aclik grevi yaptiklarinda ya da Avrupa Insan Haklari Mahkemesi'ne tasidiklari davayi kazandiklarinda anildi sadece. Hayatlarini kokten degistiren kararlarini, devletin uzerlerinde kurdugu baskiyi, meramlarini anlatmak icin imkânlari hep sinirliydi. Az taninmalari, toplum disina itilmelerini kolaylastiriyordu. Asker Dogmayanlar'da soz, farkli donemlerde, belki farkli saiklerle yola cikarak zorunlu askerligi reddeden 14 vicdani retcide. Bireysel hikâyeleri, militarizmin ulkenin kilcal damarlarinda nasil gezindigine, bu temel insan hakki mucadelesinin 1990'li yillardan itibaren tarihine de isik tutuyor. Onlar anlattiklariyla bir hakikati animsatiyorlar; kimse asker dogmuyor.