In het stelsel van sociale zekerheid van de toekomst wordt eigen kapitaalopbouw belangrijker in verhouding tot collectief verzekeren. Niet alleen legt de overheid risico's steeds meer bij de burger, ook neemt de behoefte aan maatwerk en eigen regie door de burger toe. Zekerheid en sparen worden onderdeel van financiële planning over levensloop. Dit stelt nieuwe eisen aan het stelsel van sociale zekerheid, met een spilfunctie voor de kapitaalgedekte aanvullende pensioenen. Met name is er behoefte aan grotere flexibiliteit en meer ruimte voor maatwerk. Daarbij passen ook modernere vormen van sturing van het individueel gedrag. Meer 'zacht paternalisme' door gerichte keuze-architectuur in plaats van het ouderwets 'hard paternalisme' van verplichte uniforme regelingen. Dit betekent niet dat alle sociale verzekeringen vervangen worden door sparen: voor grote individuele ('idiosyncratische') risico's en voor risico's laat in het leven - zoals ouderenzorg - blijft verzekeren essentieel.